Veertien studenten vetrekken op 17 mei 1940 per fiets naar Frankrijk om zich bij het Belgisch leger te melden. Een heel avontuur. Twee familieleden van hen vetrekken op maandag 17 juni 2024 per Vespa naar Frankrijk om de rit van hun voorouders over te doen. Ook dat wordt een avontuur.
De studenten worden in de omgeving van Abbeville opgeschrikt door de Franse autoriteiten en aangemaand te vluchten. De tocht begint zeer gevaarlijk te worden. De twee reizigers uit 2024 beginnen hun tocht aan de kiosk in Abbeville waar een bloedbad plaatsvond de dag na de doortocht van de veertien.
De veertien, ondertussen 13, bereikten makkelijk Chartres, verbleven er 3 dagen en reisden door naar Orléans, waar hun traject een verrassende wending nam. Wij, achtervolgers, hadden contact met de Franse pers en brachten met wat geluk een speciaal bezoek aan het seminarie in Orléans.
Het doel van de dag was om het kasteel van Coyol te vinden, want eenvoudig bleek dat niet. De studenten verbleven er bijna twee maanden. Onderweg het echte Frankrijk ervaren waar de tijd blijft stilstaan. Na veel regen eindelijk letterlijk en figuurlijk zonneschijn: het kasteel in zicht!
Opgejut door de campingbaas en door onze buren nemen we contact met het stadhuis van Limoges, ontmoeten er de premier adjoint, vinden de boekhandel waar de fiets in 1940 werd gestolen, bezoeken we Oradour-sur-Glane en eten ’s avonds op de barbecue een dikke Limousin biefstuk. Wat een dag!
Op terugtocht, wat met een Vespa anders is, op zoek naar een onvindbare voorzetlens voor de camera, alweer striemende regen, voor de laatste keer, op naar Vierzon waar het bezette Frankrijk zich scheidde van het vrije en een avond om niet te vergeten in Nouan-le-Fuzelier
Een zalige luie zondagse start, met goed weer, flink tijdgenomen onderweg om tenslotte de tuinen van het Kasteel van Versailles te bezoeken. De drukke zondagavond bracht ons weg uit de hectische Parijse agglomeratie en gaf ons ter compensatie uitzonderlijke ervaringen op de camping in l’ Isle Adam.
We reden door de prachtige noordelijk streek van Beauvais en Amiens en namen voldoende tijd om deze steden aan de hand van het verhaal te verkennen. Amiens werd een topper en op de camping Le Val du Ternois kregen we zowat alles wat we verlangden…
We waren na onze zorgeloze laatste kampeernacht vrolijk aan onze laatste reisdag begonnen: het noorden doorkruisen met Béthune als rustpunt. Veel gedachten kwamen naar boven bij de kilometers toen, steeds dichter bij huis. Voor een deel vergelijkbaar met wat mijn vader en oom in de zomer van 1940 hadden meegemaakt.
We zijn letterlijk onderweg en volgen getrouw het volledige traject als op 17 mei 1940: de start aan Petit Paris, de doortocht in Leffinge en het eerste incident, de hoeve Butaye in Beveren-aan-de-IJzer, en verder Cassel. Vervolgens het traject en staan we voor de kiosk van Abbevoille waar het historisch…
Ondanks Barts ervaring met het organiseren van meerdaagse Verspareizen was dit toch van een andere orde. Zouden de locaties uit de tekst van zijn vader nog steeds bestaan? Waren ze toegankelijk? En waar precies waren ze gelegen?
Raymond, André en hun kompanen worden geconfronteerd met de gevolgen van de bezetting door Nazi-Duitsland. Hoe zag die er uit door hun ogen en wat vinden Bart en Rien daar nog van terug in het landschap van 2024?
14 jonge snaken vluchten per fiets naar het verre Limoges. 84 jaar later reizen hun nazaten hen achterna per Vespa. In beide instanties een ontdekkingsreis.
Beide vespisten reizen in het spoor van de 14 velo’s. Een reis die heel wat verhalen oplevert.
Dit was de eerste Vespareis die Rien en Bart samen maakten. Is het initiatief voor herhaling vatbaar? En, vooral: hebben ze gevonden wat ze dachten te zullen vinden? Een terugblik op “de rit van opa”.
