Vader beschrijft in detail hoe het nieuws zich verspreidde bij het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog. Concreet wat een modaal Vlaams gezin uit Oostende overkwam, hoe ze zich organiseerden om zich als een gezin te herenigen, want twee studenten waren weg van huis.
Vader beschrijft dat gezinnen hamsteren, men volgt het nieuws via de radio op de voet, de Duisters winnen steeds terrein. Terugtrekkende troepen groeperen zich rond Petit Paris, mijn grootouders bereiden de vlucht naar Engeland voor, Raymond en broer André zouden door hun studie thuis blijven…
Half mei 1940: ontploffingen in de haven, schuilen, voorbereidingen treffen voor de laatste afvaart naar Engeland met dramatische gevolgen, Raymond en André worden opgeroepen om zich in Frankrijk te melden, dat doen ze ’s anderendaags per fiets, met z’n veertienen
Ondanks Barts ervaring met het organiseren van meerdaagse Verspareizen was dit toch van een andere orde. Zouden de locaties uit de tekst van zijn vader nog steeds bestaan? Waren ze toegankelijk? En waar precies waren ze gelegen?
Raymond, André en hun kompanen worden geconfronteerd met de gevolgen van de bezetting door Nazi-Duitsland. Hoe zag die er uit door hun ogen en wat vinden Bart en Rien daar nog van terug in het landschap van 2024?
14 jonge snaken vluchten per fiets naar het verre Limoges. 84 jaar later reizen hun nazaten hen achterna per Vespa. In beide instanties een ontdekkingsreis.
Beide vespisten reizen in het spoor van de 14 velo’s. Een reis die heel wat verhalen oplevert.
Dit was de eerste Vespareis die Rien en Bart samen maakten. Is het initiatief voor herhaling vatbaar? En, vooral: hebben ze gevonden wat ze dachten te zullen vinden? Een terugblik op “de rit van opa”.
