Pa, gaan we eens samen op reis met onze Vespa? Zeker, waarheen? Misschien die tocht van opa opnieuw maken? En toen begon hét avontuur: wetend waar we zouden beginnen, maar helemaal niet waar dit verhaal zou eindigen en of het ooit eindigt…
Eenmaal beslist de reis te ondernemen, komt er heel wat voorbereiding aan te pas. Sterker, research eigenlijk. Bestaat die hoeve Butyae nog? Een geanimeerde zoektocht werd het in april 2024…
Soms moet een vader een boodschap kwijt aan zijn zoon: een lichte spanning tussen dwang en begrip. Ook nu, op de grens met Frankrijk
Een onschuldige verwijzing in de originele tekst: Milford Haven…in Wales? Zou er een link bestaan met Oostende bestaan?
Soms hebben kleine, onschuldige dingen een onmetelijke kracht, zo ook een bijna vergeten Nieuwjaarsgedicht van 1 januari 1945
Als kind heb ik goede herinneringen aan mijn grootmoeder langs vaderszijde. Mijn grootvader was helaas al overleden toen ik werd geboren. Het was een zachtaardige oma, bescheiden en bereid om altijd te helpen. Heel vaak ging het om fysiek werk: de vaat helpen doen toen ze bij ons op bezoek…
Ondanks Barts ervaring met het organiseren van meerdaagse Verspareizen was dit toch van een andere orde. Zouden de locaties uit de tekst van zijn vader nog steeds bestaan? Waren ze toegankelijk? En waar precies waren ze gelegen?
Raymond, André en hun kompanen worden geconfronteerd met de gevolgen van de bezetting door Nazi-Duitsland. Hoe zag die er uit door hun ogen en wat vinden Bart en Rien daar nog van terug in het landschap van 2024?
14 jonge snaken vluchten per fiets naar het verre Limoges. 84 jaar later reizen hun nazaten hen achterna per Vespa. In beide instanties een ontdekkingsreis.
Beide vespisten reizen in het spoor van de 14 velo’s. Een reis die heel wat verhalen oplevert.
Dit was de eerste Vespareis die Rien en Bart samen maakten. Is het initiatief voor herhaling vatbaar? En, vooral: hebben ze gevonden wat ze dachten te zullen vinden? Een terugblik op “de rit van opa”.
