We waren na onze zorgeloze laatste kampeernacht vrolijk aan onze laatste reisdag begonnen: het noorden doorkruisen met Béthune als rustpunt. Veel gedachten kwamen naar boven bij de kilometers toen, steeds dichter bij huis. Voor een deel vergelijkbaar met wat mijn vader en oom in de zomer van 1940 hadden meegemaakt.
Ze hebben er in de lente en zomer van 1940 vaak in Zuid-Frankrijk aan gedacht: hoe zou het Oostende en de familie vergaan zijn? Alweer leest u een zeer nauwkeurige beschrijving van de dagen van hun afwezigheid. Er volgt nog een korte eindconclusie van het hele project van 2024.
We reden door de prachtige noordelijk streek van Beauvais en Amiens en namen voldoende tijd om deze steden aan de hand van het verhaal te verkennen. Amiens werd een topper en op de camping Le Val du Ternois kregen we zowat alles wat we verlangden…
Een zalige luie zondagse start, met goed weer, flink tijdgenomen onderweg om tenslotte de tuinen van het Kasteel van Versailles te bezoeken. De drukke zondagavond bracht ons weg uit de hectische Parijse agglomeratie en gaf ons ter compensatie uitzonderlijke ervaringen op de camping in l’ Isle Adam.
Op terugtocht, wat met een Vespa anders is, op zoek naar een onvindbare voorzetlens voor de camera, alweer striemende regen, voor de laatste keer, op naar Vierzon waar het bezette Frankrijk zich scheidde van het vrije en een avond om niet te vergeten in Nouan-le-Fuzelier
Opgejut door de campingbaas en door onze buren nemen we contact met het stadhuis van Limoges, ontmoeten er de premier adjoint, vinden de boekhandel waar de fiets in 1940 werd gestolen, bezoeken we Oradour-sur-Glane en eten ’s avonds op de barbecue een dikke Limousin biefstuk. Wat een dag!
U ziet een overzicht van plaatsen die voor de studenten cruciaal waren. Op de heenreis Pont de l’ Arche: hier werd hun plicht een vlucht na een nachtelijke exodus. Op de terugweg in Vierzon stonden ze oog in oog met de Duisters en weerstonden ze een kruisverhoor. En nabij Parijs…
Na een zoektocht en bij toevalligheid vinden we het Grootseminarie van Orléans. De studenten konden er drie dagen van wat comfort genieten. En dan het paradepaardje: het kasteel van Coyol, dé verblijfplaats van de studenten voor ruim twee maanden. Het kasteel, dat zie je zo, is niet zoveel veranderd als…
De studenten worden in de omgeving van Abbeville opgeschrikt door de Franse autoriteiten en aangemaand te vluchten. De tocht begint zeer gevaarlijk te worden. De twee reizigers uit 2024 beginnen hun tocht aan de kiosk in Abbeville waar een bloedbad plaatsvond de dag na de doortocht van de veertien.
Na een ruime pauze op de Place St. Croix in het mooie Orléans zochten we alle plaatsen op waar de veertien zich in mei 1940 hadden opgehouden. Net voorsluitingstijd vonden we het onthaal van het seminarie en kregen er een opvallende rondleiding.